คำปรารภของอธิการบดีผู้ก่อตั้ง

. . . ความฝันของผมคืออยากสร้างมหาวิทยาลัยดี ๆ สักแห่งตั้งแต่ก่อนจะมีมหาวิทยาลัยแม่ฟ้าหลวงด้วยซ้ำ ก่อนหน้านี้ เคยช่วยสร้างมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีสุรนารี มหาวิทยาลัยวลัยลักษณ์ และมหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช แต่ตอนนั้นเป็นเพียงผู้ช่วย ผู้อยู่เบื้องหลัง แม้ว่าจะได้ทำมาโดยตลอด ความคิดและความฝันที่อยากทำก็ไม่ได้ทำโดยครบถ้วน เพราะเราไม่ได้เป็นผู้รับผิดชอบโดยตรง ดังนั้นจึงตั้งความฝันไว้ว่า วันใดวันหนึ่งเมื่อมีโอกาสที่ได้ทำก็จะทำตามที่ฝัน ซึ่งฝันนั้นก็คือ

• หนึ่ง อยากให้มีมหาวิทยาลัยดีๆ ในประเทศไทย

• สอง อยากให้มหาวิทยาลัยที่สร้างนั้นให้โอกาสกับคนที่ต้องการศึกษาได้ศึกษามากที่สุด หรือเป็น University of Opportunity เพราะผมเองเริ่มต้นชีวิตจากการที่คิดว่าไม่มีอนาคต และไม่มีโอกาส โดยไม่รู้ว่าจะได้ไปศึกษาต่อที่ไหนหรือเปล่า จนกระทั่งมีคนรับผมมา และให้โอกาสผมเรียน ผมถึงบอกว่า ผมเป็นมาได้ทุกวันนี้ เพราะผมมีโอกาสได้เรียน เพราะฉะนั้นสิ่งที่ผมจะทำคือการให้โอกาสคนให้ได้เรียนให้มากที่สุด

• สาม จากที่ผมเคยยากจน เพราะฉะนั้นผมฝันว่าผมจะต้องพยายามหาทางให้คนจนที่เรียนได้ ได้มีโอกาสเรียนให้ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้

. . . มหาวิทยาลัยมีหน้าที่ช่วยคนจน คนด้อยโอกาส เวลานี้เราช่วยอยู่สามสี่ร้อยคนและผมยังมีงบประมาณไว้อีกหลายล้านบาท ซึ่งส่วนมากมาจากการบริจาค เพื่อรองรับนักศึกษาที่ยากจน หลักการก็คือให้โอกาสแก่คนซึ่งอยากเรียนและเรียนได้ และผมก็กล้าประกาศว่าจะไม่มีใครต้องออกจากมหาวิทยาลัยแห่งนี้เพราะความยากจน

. . . ด้วยความฝันอย่างนี้ ผมจึงทุ่มเททำทุกอย่างให้ดีที่สุด และเหนือสิ่งอื่นใด ผมอยากสนองคุณสมเด็จย่า

ศาสตราจารย์พิเศษ ดร. วันชัย ศิริชนะ